LENA MARIE EMRICH

“Poetry is the gap, the blank space, the almost invisible crack in the water glass in front of you.” - Lena Marie Emrich

Lena Marie Emrich is beeldhouwer. In elk van haar reeksen verkent ze nieuwe technieken en materialen, waarbij ze systematisch ambachtelijke of traditionele elementen verweeft met hedendaagse, vaak industriële of digitale indicatoren van onze tijd. Alles raakt verstrengeld: het oude en het nieuwe, het archaïsche en het actuele — het vormt een onzichtbare, subtiele verbinding tussen meerdere tijdslagen.

Doorheen haar werk ontvouwt zich een lofzang op de contemplatie, op korte, stilstaande momenten die aanvoelen als bevroren fragmenten in een tijd waarin zelfs het kleinste moment van verveling onmiddellijk moet worden ingevuld. Tijd is dan ook een sleutelbegrip in Emrichs praktijk: het sijpelt door elk werk heen, op soms opvallende, soms ongrijpbare wijze. Tijd is veranderlijk, discreet, vluchtig — maar altijd aanwezig.

Emrichs praktijk is geworteld in samenwerkingen tussen ambacht en theoretisch onderzoek. De thematische velden die zij onderzoekt worden grondig geanalyseerd, zowel in hun esthetische als maatschappelijke relevantie. In de afgelopen jaren heeft zij objecten onderzocht op hun sociale betekenis en sculpturale potentieel. Naast haar sculpturale werk maakt ze ook geregeld uitstapjes naar performance en interventies in de openbare ruimte.

In 2022 ontwierp ze het decor en de kostuums voor het toneelstuk A Girl’s Story, gebaseerd op de gelijknamige roman van Annie Ernaux. Het publiek bevond zich daarbij in een postfeministische, tijdloze sfeer waarin de actrice haar traumatische ervaringen doorleeft. Dit subtiele, abstract-poëtische discours van sociale kritiek voedt Emrichs artistieke denken, en vormt een tegenwicht voor de minimalistische vormentaal van haar sculpturen.

In haar meest recente reeks wijdt Emrich zich aan digitaal geproduceerde marqueterie, industrieel vervaardigd maar uiteindelijk gecompleteerd door de menselijke hand.

In 2020 won ze de Toy Award van de Berlin Masters Foundation. Voor het jaar 2021/2022 ontving ze de Kunstpreis van de Kunstverein Hannover. In 2023 werd ze ondersteund door het NeuStartPlus-stipendium van de Stiftung Kunstfonds voor de realisatie van het project The Darkest Corners in Venetië, gecureerd door Marlene Alice Schenk. In datzelfde jaar verbleef ze als resident aan de Fondation Boghossian in Brussel.

Haar werk werd zowel individueel als collectief tentoongesteld in musea en instellingen zoals: Sprengel Museum Hannover, Kunstverein am Rosa-Luxemburg-Platz, Kunsthaus Erfurt, Kunstverein Göttingen, Akademie der Künste Berlijn, Kunsthal Bergen, Kunstverein Tiergarten Berlijn, Sainte Anne Gallery Parijs, Office Impart Berlijn, Tobias Naehring Gallery Leipzig, Grisebach Düsseldorf en Giovanni Bonelli Milaan.

Werken van haar bevinden zich in onder andere de collecties van de Burger Collection, Sprengel Museum, ADAC Collection, Arndt Collection en Marval Collection.
tekst: Galerie Meyer Zafra, Berlijn